Waarom? Omdat ik er - eigenlijk zonder het te weten - mee opgegroeid ben en omdat ik langzamerhand van overtuigd ben geraakt dat het echt beter is. Zowel voor mij als voor de rest van de wereld. En voor dieren (ik ben geen vegetariër), want die hebben in de biologische houderij een veel beter leven. Bovendien: ook voor een dier geldt dat hij is wat hij eet.

Mislukt experiment

Mijn definitieve beslissing om alleen nog maar biologisch te willen eten was de uitkomst van een mislukt experiment. Ik denk dat ik dit verhaal ergens in de jaren tachtig tegen ben gekomen, geen idee meer waar. Er werd een experiment opgezet om te kijken wat "gezonder" was: regulier of biologisch verbouwde andijvie. De details herinner ik me niet meer, maar de grote lijn nog wel.

Even twee opmerkingen vooraf:

Om het verhaal te begrijpen is het handig om te weten hoe andijvie eigenlijk groeit.
Andijvie is een zogenaamde "tweejarige" plant. Dat wil zeggen: in het eerste jaar, als hij gezaaid wordt, maakt hij een mooie bladrozet en een stevige penwortel. In de winter sterft het blad af, en de wortel overleeft in de grond. In het tweede jaar groeit uit de wortel de bloemstengel, die bloeit en zaad maakt voor de volgende generatie. Omdat wij van andijvie de bladrozet eten, zie je eigenlijk nooit andijvie bloeien (tenzij je bij de zaadtelers gaat kijken).
Ten tweede: zo'n kort experiment gaat altijd mank, omdat bij biologische teelt alles draait om de bodem. Een gezonde, levende bodem creëer je niet in één seizoen, daar gaat een paar jaar overheen.

Het reguliere bed werd gespit, de andijvie werd gezaaid en uitgeplant, er werd kunstmest toegevoegd en slakken (en mogelijke andere plagen) werden bestreden.Het biologische bed kreeg een lading compost en de andijvie werd gezaaid en uitgeplant.Beide bedden werden volgens de regelen van hun kunst verzorgd.Aan het eind van het groeiseizoen stonden beide bedden er netjes bij. De reguliere kroppen zagen er op het oog iets mooier uit. Vervolgens werd de het gehalte aan (een beperkt aantal) voedingsstoffen in een laboratorium onderzocht. Daar bleek nauwelijks verschil in te zitten.Experiment mislukt, dus. In elk geval vanuit biologisch oogpunt.

De andijvie werd geoogst en opgegeten, de bedden werden verwaarloosd. Zoals dat bijna altijd gaat bleven er op beide bedden één of twee kroppen eenzaam achter. Pas in het volgende voorjaar, toen de opzetters van het experiment er allang niet meer naar omkeken, bleek het echte verschil.Van de achtergeleven reguliere krop was nog een slijmerig rottend hoopje terug te vinden. De biologische krop, daarentegen, stond fier overeind met tientallen prachtige, hemelsblauwe bloempjes!

Blijkbaar zat er een kracht in die in een laboratorium niet meetbaar is. Gezondheid, groeikracht, levenskracht... hoe je het ook noemt, dat is de reden waarom ik biologisch eet.